SHBSS investeert in ontsluiten archief
Recent heeft het Nationaal Archief in Groot Brittannië documenten vrijgegeven die betrekking hebben op de bouw van de Birma Siam Spoorlijn. Rod Beattie en zijn team van TBRC zijn ze op het spoor gekomen. Het betreft registraties van de basis hospitaalkampen zoals Tha Sao, Chungkai en Nakom Pathom.
De informatie betreft onder andere naam en registratienummer van de krijgsgevangene, datum en reden waarom deze in het ziekenhuis is opgenomen en de datum van ontslag. Het totale archief bestaat uit 2.200 handgeschreven bladen. Engelsen, Australiërs en Nederlanders staan door elkaar heen, er is immers chronologisch geregistreerd op moment van opname. Dat maakt het zoeken naar specifieke Nederlandse namen een bijna onmogelijke zoektocht, een ware speld in een hooiberg.
Dankzij de financiële steun uit het fonds Van de Barselaar, maakt SHBSS het echter mogelijk om de Nederlandse namen uit het archief in te voeren in een database. TBRC huurt daarvoor een arbeidskracht in en zal zelf toezien op de kwaliteit. Dankzij dat databestand kunnen wij straks mensen die informatie zoeken beter helpen en ook informatie geven over mogelijke opname in de hospitaalkampen. De verwachting is dat het enkele maanden gaat duren voordat de informatie is ingevoerd.
Geachte SHBBS,
Wat een bijzonder moment dat dit nu wordt vrijgegeven, geldt dit ook informatie betreffende de Pakan Baru en Changi kamp in Singapore, ik ben nog steeds zoekend naar meer informatie over mijn vader die daar gevangen heeft gezeten.
Hopend meer te ontdekken over deze moeilijke en harde periode in zijn leven.
Met vriendelijke groet
John Boom
Hoop dat er iets bekend word over. myn overleden broer R young
John Boom, mijn vader, luitenant Leendert van Marion, heeft na de bevrijding, doodziek en ernstig vermagerd als hij was, nog de leiding van het Changi (Village) kamp in Singapore op zich genomen. Wij,het gezin, hebben toen een tijd in Bangkok geleefd. Bij de Pelgrimsreis is niet naar voren gekomen waar mijn vader al die tijd heeft gezeten toen de Britten er aan kwamen en officieren zoals hij, volgens Rod Beatty, opgesloten werden in wagons om maar geen contact te kunnen leggen met de Britten. Maar, volgens mijn vader was hij dus in een ongeordend kamp iemand die orde (?) bracht. Zo heb ik ook pas ontdekt dat hij de leiding had bij het defensief van de luchthaven in Bandung bij het uitbreken van de oorlog. In augustus 1946 was hij er zo slecht aan toe, dat wij teruggingen naar zijn geboorteplaats Den Haag. Mogelijk heb ik het mis, maar de acties van Engeland zullen hierin wel verhelderend werken. Ik wens je veel succes. Zelf ben ik altijd verdrietig als het over mijn vader gaat. Het is misschien wel erger wanneer je vader overleeft dan wanneer je vader sterft.
V.M.L. van Marion
Ik ben inderdaad ook geïnteresseerd in Pakan baru. Daar heeft mijn vader als KNILér in kamp 2 gezeten. Hij heeft postuum onderscheidingen gekregen die werden uitgereikt aan mij op Bronbeek. Mijn vader moest na de oorlog ook naar Nederland i.v.m. zijn gezondheid. Ik kreeg wel zijn hele loopbaan, met o.a.begin indiensttreding 1934 (Nijmegen), kopieën van Jappenkampen (voor mij niet leesbaar anders dan zijn naam: G.W. Husmans), de schepen die hij van en naar Nederland=Indië vv nam. Verder moet ik dat nog steeds ordenen op de tijdlijn.