Wang Pho Viaduct, … er op en er over
Het werd gisteren voor mij inderdaad een Pad Krapauw. En een lekkere cocktail. Het eten is hier fantastisch. Met de vermoeienissen van de reis en de volle maag viel ik als een blok in slaap, maar was rond 1 uur ´s nachts ook weer opeens klaar wakker. Even wennen. Vanochtend op tijd uit bed want vandaag begint het inhoudelijke programma.
Na het ontbijt startten we de dag met een toelichting door Andrew Snow, al 10 jaar de rechterhand van Rod Beattie op het onderzoekswerk van TBRC. Andrew zal ons deze dagen rondleiden in Kanchanaburi en omgeving en sneed vandaag dus de dag aan met een algemene introductie in de geschiedenis van de Birma Siam Spoorlijn. Hij vertelde over de start van de bouw en de groepsindelingen die voor de Nederlandse inzet zo bepalend zijn en die we kennen van de indexkaarten. Groep 1 die werd ingezet op het traject tussen Nong Pladuk en Chungaki, groep 2 van Chungkai tot Wang Pho (Arrow Hill), groep 4 van Wang Pho tot aan Kinsayok en groep 6 tenslotte van Kinsayok tot aan Prangkasi. Groep 3 en 5 zijn ingezet in Birma.
Na de toelichting door Andrew iedereen in de bus met koers Wang Pho. Maar eerst nog een stop bij het station van Thakalien. De boom die voor het station staat is meer dan 100 jaar oud en blijkt een gewone ficus, die bijna in elke Nederlandse huiskamer wel te vinden is. Maar deze is dus wat groter. Veel groter. Van Sylvia en Ingrid leerde ik dat dit in Indië een geestenboom heet, dus we zijn er maar niet teveel onder gaan staan.
Daarna dan toch eindelijk Wang Pho. Voor mij het meest indrukwekkende stuk spoorbaan dat nog in gebruik is. De aanleg van de spoorlijn langs de rivier Kwai stuitte bij Wang Pho op een enorme hindernis. Hier kan de baan niet naast de rivier aangelegd worden, want een enorme rotswand steekt bijna loodrecht uit het water. De Japanners besloten deze horde te nemen door in de rotswand een `L` uit te laten hakken, waarbij op de korte zijde van de L een houten stellage de spoorrails zou moeten dragen. De constructie is 350 (!!) meter lang en er rijden nog steeds treinen over. Nederlanders, waaronder onze veteraan Felix Bakker, zijn hier ooit het werk begonnen. Later hebben met name Engelsen het werk afgemaakt.
We stoppen aan de zuidkant van het viaduct bij de locatie van kamp Arrow Hill. We lopen het viaduct op en de daredevils lopen het hele viaduct over. 350 meter lang, soms 25 meter hoog over een spoorbaantje. Tussen de bielzen door is het toch best diep. Voor de thuisblijvers van Ingrid van de Meer, … ja, je moeder heeft het inderdaad gewoon gedaan, ik ben getuige! De meer verstandige reizigers gingen met Edu terug naar de bus en reden om het viaduct heen om ons weer te ontmoeten bij de Tham Krasae cave aan de noordkant. Een grot gevormd door water, waar al eeuwen Buddha wordt vereerd. Een mooie serene plek. Voor vele reizigers een gelegenheid om een kaarsje te branden en een groet te brengen, waaronder een mooi eerbetoon aan opa door Kevin en Johan.
Rond het middaguur waren we al weer terug in het resort. In de bus weer perfect verzorgd door Poom en Pao van TBRC, gekoelde dranken, koude doekjes, fruit en gebakken banaan, ze blijven maar dingen aanslepen. De snacks gaan gretig rond in de bus. De rest van de middag is vrij en bedoeld om toch nog even goed bij te komen van de reis en de klimaatverandering. Het is hier niet Zuid Spanje zeg ik altijd maar, beetje uitkijken met de belasting. Tussen mijn middagdutjes door heb ik veel reizigers bij dat heerlijke zwembad mogen begroeten. Iedereen is onder de indruk van hoe heerlijk het hier is in het resort. Paradijselijk hoor ik zelfs iemand zeggen. Ik denk … geniet er nog maar even van. Komende dagen is er werk aan de winkel. Morgen een volle dag. We bespreken de resultaten van het onderzoek naar de krijgsgevangen, bezoeken 2 musea, de erevelden en de brug. Ik heb er veel zin in, het is een fijne groep.
Ik ga me omkleden voor het diner. Gisteren werd de Thaise bediening gek van ons. De reizigers streken tussen half zeven en zeven plukje voor plukje neer bij de rivier telkens met het verzoek om een tafel erbij te zetten en aan te sluiten. Massieve teakmeubelen …. Tien keer slepen verder zaten we met alle reizigers gezellig aan een lange tafel. Ze hebben beloofd hem nu al gelijk voor ons neer te zetten en te reserveren. Ik ga het zien. Tot morgen.
PS …. gelukt
