Sawatdee krap, see you next time
De reizigers gaan vandaag terug naar Nederland. Maarliefst 12 uur vliegen en dan een landing om 18.30 zondagavond. Het zal in de kleine uurtje lopen als iedereen thuis is denk ik. Moe maar meer dan voldaan merk ik, als ik van de reizigers afscheid neem. Ik blijf nog een paar dagen in Bangkok en er zijn er meer die er nog een paar dagen strand aan vast plakken en dus achterblijven in Bangkok. Om 8 uur precies zet de bus zich in beweging. Ik zwaai extra naar Lucas, wat was het fijn dat hij er bij was. Als ik met de familie Koper aan de ontbijttafel zit laat David weten dat de reizigers op Survarnabumi zijn aangekomen. Voor de thuisblijvers … de groep dus is in aantocht. Het zal voor iedereen wennen zijn morgen. Fijn om bekenden en familie in Nederland weer te zien en je eigen spullen om je heen. Maar ook het gemis van 37 inmiddels zo vertrouwd geworden gezichten, verhalen en heel veel persoonlijke warmte. Een oorverdovende stilte opeens.
Dit was mijn laatste bijdrage. Ik heb met Ida afgesproken dat zij nog een aanvulling maakt voor het vertrek en aankomst op Schiphol, dan is het verslag compleet. Zo’n reis is voor Edu en mijzelf in de voorbereiding en begeleiding altijd veel werk, maar het was een leuke groep en een genoegen om te doen. Zeker als we zien wat het voor iedereen oplevert. Ik hoop alle reizigers en alle meelezers op de aanstaande herdenking te treffen. Zaterdag 29 augustus, zet het in je agenda. Over een paar weken hebben we als bestuur een meeting om het programma vorm te geven. Het volgende project. Eerst nog een paar dagen Bangkok met Angelique en haar 2 zussen. Maar die komen pas einde middag. Eens denken wat ik vandaag ga doen. Voor het eerst in tien dagen heb ik geen idee ….
Dank voor de leuke reacties die ik kreeg op de blog en tot de volgende keer.
Erik Broekroelofs
Een PS door Ida, daarmee is het verslag compleet, waarvoor dank:
Uitgezwaaid door een negental groepsgenoten vertrekt de bus naar het vliegveld voor de laatste etappe van onze reis. Het is nu echt voorbij. Op het vliegveld gaat het inchecken best vlot, maar daarna staan we een vol uur in de rij voor de securitycheck en paspoortcontrole. David stuurt meteen een berichtje aan de rest van zijn familie dat zij bij vertrek over een paar dagen daar rekening mee houden. Lopend langs de vele winkeltjes, tussen duizenden andere reizigers, ben je elkaar snel uit het oog verloren, maar dan ineens zitten we toch weer met bijna iedereen bij dezelfde tent samen koffie te drinken en ons afscheid nog even uit te stellen. Ook in het vliegtuig blijken de meesten in groepjes bij elkaar te zitten.
Eenmaal op Schiphol is dat samenzijn snel afgelopen. Wachtend op onze koffers nemen we afscheid, “tot ziens bij de reünie”, en gaat iedereen zijns weegs. Terug naar familie en vrienden, terug naar huis, de Nederlandse natte kou en je eigen bed. Vooral dat laatste. Afhankelijk van woonplaats zullen de meesten tussen half 9 en half 11 wel thuis zijn. Dat is niet zo laat maar het voelt als midden in de nacht, als 4 uur in de morgen.
De reis die we gemaakt hebben samen, en ieder voor zich met zijn eigen gevoelens en herinneringen, was een prachtige ervaring die we niet snel zullen vergeten. Een berg aan informatie, te veel bijna om te bevatten, laat staan te onthouden, evenals de vele indrukken en de mooie gesprekken, de stralende zon en de heerlijke maaltijden, ze zullen de komende weken nog vaak door mijn hoofd gaan.
Erik en Edu, dank jullie wel voor de organisatie van al dat moois. Het was fantastisch!
