De reis is begonnen, uitrusten langs de Kwai
In Thailand is het 6 uur later dan in Nederland en hier in Kanchanaburi loopt het op vrijdag dus al weer tegen de avond als ik het eerste reisverslag on line zet. Het is 31 graden en de schemering valt snel. De meeste reizigers zijn al 24 uur op de pootjes en liggen nu te rusten op de kamer of langs het zwembad. Als we straks gaan eten is iedereen weer paraat, dat weet ik zeker. 35 pelgrimmers met een waar avontuur voor de boeg. De 4e SHBSS-pelgrimsreis is begonnen!
Donderdagmiddag was het verzamelen geblazen in vertrekhal 2 van Schiphol. Onze beide contactpersonen van FOX-verre reizen waren er om ons uit te zwaaien en de reizigers desgewenst te ondersteunen met inchecken. Dank ook deze keer weer aan FOX dat zij het voor ons mogelijk maken deze reis elke twee jaar te organiseren. Wij zijn natuurlijk maar gewoon een vrijwilligersstichting en geen reisorganisatie.
Vliegen blijft altijd een gedoe vind ik zelf, vroeg aanwezig, inchecken, koffers, security, douane, rondhangen en wachten op boarden. Ik ben altijd blij als ik eindelijk zit en blij als ik er eindelijk ben. Na een vlucht van 11 uur liepen we vrijdagochtend op Suvarnabumi airport in de open armen van Poom en Keaw, de twee begeleidsters van het Thai Birma Railway Centre (TBRC). Zij zullen ons ook de komende 10 dagen met raad en daad, gekoelde drankjes en een hoop vrolijkheid ter zijde staan. Ik ken Poom nu 15 jaar denk ik, dus dat is altijd een warm weerzien. Iedereen thuis, Angelique, Nina, Pa, Ma, de hartelijke groeten.
Marjan en Gijs en Ben en Dita zijn niet meegereisd vanaf Schiphol en hebben gelukkig het meeting point gevonden. Met een volle bus, 35 reizigers, SHBSS-begeleiders Edu en Erik en onze arts Nynke zetten we koers richting Kanchanaburi. Een tocht van zo’n 175 kilomter, normaal gesproken een uur of 3, maar vandaag een stuk langer. Veel oponthoud in het verkeer in Bangkok en werk aan de weg stelde het geduld van de reizigers behoorlijk op de proef. We korten de coffee break in en zorgen voor gekoelde drankjes en wat te snacken. We beperken daarmee een beetje het tijdverlies dat we hebben opgelopen.
Tegen een uur of vier kwamen we dan eindelijk toch aan op het Royal River Kwai Rosort. Een oase van rust, gelegen aan de rivier Kwai. Ze hebben hier een goede keuken weet ik nog en de restaurantlocatie, pal aan de rivier die langzaam voorbij trekt, is fantastisch. Een heerlijke plek om ´s avonds terug te komen na de inspannende dagen die gaan volgen. Terry en Rod van TBRC stonden klaar om ons op te vangen. Maar nu is het eerst tijd voor het zwembad. Ik kom daar al de nodige medereizigers tegen die ook wel toe waren aan een verfrissing. Het hotel zit hier aardig vol en iedereen is aan het Netflixen geloof ik, van het uploaden van foto´s krijg ik een baard. Komende dagen wat kleinere foto´s in lagere resolutie, waarvoor excuses.
Morgen beginnen we met het inhoudelijke programma. Edu en ik hebben bij de bijeenkomst op Bronbeek beloofd dat de reizigers naar Nederland terugkeren als deskundigen van de Birma Siam spoorlijn. Dat start met een lezing van Andrew en een bezoek aan Wang Pho Viaduct. Ik kijk er naar uit. Tot morgen. Maar eerst even lekker eten. Ik denk dat het een Pad Kapraew wordt ….
