As close as we can get

Als profielfoto voor deze blog heb ik gekozen voor een foto met alle 4 de bestuursleden van SHBSS bij de Driepagoden. Jullie vriendschap maakt 4 jaar bestuur SHBSS voor mij tot een feest, bij alles wat we ondernemen en bij elke vergadering weer. En super dat jullie ook mee zijn op reis. Ida en Ronald als reizigers hebben we van te voren afgesproken, nergens mee bemoeien, en dat lukt goed! 😉

Vannacht heb ik eindelijk een beetje doorgeslapen en dat was ook wel nodig. Ik werd net op tijd wakker om de opkomende zon te zien schijnen op flarden mist in de bergen. Wat een uitzicht hier. Sangklabruri, wat een plek.

Vandaag beginnen we de dag aan de grens met Miyanmar, ik hou het overigens gewoon graag op Birma. We bezoeken de grenspost, de plek waar de spoorlijn de grens over kwam. Rod legt nog eens omstandig uit dat het niet de bedoeling is de grens over te piepen, want de kans is aanwezig dat we reizigers dan moeten achterlaten of vrij kopen. Dat de Thai en de Birmezen hier geen grappen over maken is de reizigers al wel duidelijk geworden bij de diverse road blocks en check points die we onderweg tegen kwamen.

De grens tussen Thailand en Birma wordt hier gemarkeerd door de Drie Pagoden. Een eeuwenoud monument dat herinnert aan een veldslag met de Birmezen, die de Thai ooit gewonnen hebben. Alle working parties uit Birma (groepen 3 en 5) zijn uiteindelijk op zeker moment hier langs getrokken. Voor de reizigers met interesse voor een krijgsgevangene uit groep 3 of 5 daarom een bijzondere plek. We kunnen hier Birma helaas niet in, dus dit is “as close as we can get”. De aanleg van de spoorlijn  in Birma gaat door relatief vlak landschap. Er moeten weliswaar veel bruggen worden gebouwd, maar massieve rotspassages zoals de Chungaki cutting, Hell Fire Pass of Wang Pho komen er niet voor. De eerste plukjes krijgsgevangenen bereikten dit grenspunt daarom al eind april 1943, toen ze in Thailand nog op tal van punten aan het worstelen waren met grote projecten. De werkgroepen die klaar waren in Birma, liepen nog een ruime 40 kilometer Thailand in, tot ze in kamp 131 kilo (little Nithea) op de trein gezet konden worden naar de basiskampen in Thailand. De spijkerploegen die in Birma de rails hadden gelegd, zetten hun werk in Thailand nog een stuk voort. Het grondverzet was hier al grotendeels gedaan door F-force.

We hebben een uurtje om wat rond te struinen bij de Drie Pagoden en op het marktje. Ik zie een liter Johnny Walker voor 60 Baht (1,80 euro). Terug in de bus vertel ik Rod met een lach wat ik heb gezien. Je zou er maar intuinen. Home brew gasoline isn’t? No Erik, …. no, antwoordt Rod, that is perfectly good whiskey. Rod zegt wel eens een fles mee te nemen voor Mick, de beheerder van het ereveld in Kanchanaburi, om hem te vriend te houden. Ik herinner me de eerdere ervaringen van Edu en denk er het mijne van….

Na de Drie Pagoden rijden we terug richting Sangklaburi en stoppen bij twee lokaties die de langstrekkende Birmese werkgroepen vrijwel zeker hebben aangedaan, het 114 kilo kamp en Kami Songkurai. Voor de families van krijgsgevangen die in Birma hebben gewerkt toch weer een plek om even bij stil te staan. Ze hebben er waarschijnlijk maar een nacht gebivakkeerd, maar toch. Hier liggen voetstappen. As close as we can get.

Sluitstuk van de deze ochtend is een bezoek aan de plek waar het beruchte kamp Songkurai heeft gelegen. Een Birma Siam Spoorweg legende. F-force, voornamelijk Engelsen aangevuld met Australiërs, wordt aan het begin van het regenseizoen naar boven gestuurd. Ze moeten lopen, van Ban Pong waar ze met de trein vanuit Singapore aankomen, tot aan Songkurai, hun werkgebied. Bijna 300 kilometer in de stromende regen, om bij hoogwater een brug te bouwen. De voettocht doen ze in 17 etappes en passeren daarbij ook Konkoita, waar onder de Aziatische arbeiders cholera is uitgebroken. De mannen nemen het met zich mee, zijn al verzwakt en worden bovendien nauwelijks bevoorraad van voedsel of medicijnen. De rivier heeft in deze regentijd een te sterke stroming om de ver weg gelegen kampen te bereiken. Van de 1.600 man die hier aankomen, overleven uiteindelijk 1.200 man het niet. Het grafveld van Songkurai telde meer dan 700 graven en dat voor een gewoon junglekamp. Rod vertelt vol passie en de reizigers hangen aan zijn lippen.

Onder de indruk verlaten we Songkurai melden ons bij het restaurant voor de lunch. Geen pad kraprauw, wel weer lekkere soep, spring roles (droog krokant), gebakken rijst, omelet, groente en een behoorlijk scherpe rode curry. Volgens Barbara precies goed, net scherp genoeg en lekker kruidig. Onze dokter Nynke heeft haar eerste klant. Ronald haalt zijn vinger open en wordt terstond verzorgd (Helma, alles onder controle). Bij deze nog veel dank aan de Oorlogsgraven Stichting die ons een hoop extra kosten heeft bespaard door de OGS-dokterskoffer voor deze reis uit te lenen.

Na de lunch is het programma vrij. Je kunt even je rust nemen, maar ook om half vier met de bus mee voor een tour langs de tempel. Rod is de hele middag in het restaurant beschikbaar voor vragen en 1:1 gesprekken en als ik langs loop zie ik dat het daar druk is.  Rod is in zijn element, vol vuur en passie achter zijn laptop mensen aan het helpen. Het doet me wel wat om hem zo te zien. Wat heeft hij al niet gegeven voor anderen en zichzelf en zijn gezin al die jaren weg gecijferd. Een mooi mens. Met een gebruiksaanwijzing, zeker. Maar van hoeveel mensen heeft hij het leven al niet veranderd, lichter gemaakt? Hij is een fenomeen, wie gaat dit ooit van hem overnemen? Ikzelf maak een wandelingetje met vriend Edu en dokter Nynke over de Mon-bridge. Het is warm en we drinken een soda bij een kraampje. Morgen weer terug naar Kanchanaburi. Ik hoorde van Andrew dat Hell Fire Pass sinds mei al afgesloten is vanwege steenslag. Ik ga met Rod vanavond even puzzelen wat we als alternatieven in het programma kunnen brengen. Dat zien jullie morgen.

 

 

 

Voeg een reactie toe

Your email address will not be published.

Recent:

Erik, bedankt voor alles!

In memoriam Hendrik Hansen

Aandacht voor Dodenspoorwegen in de Defensiekrant

Blijf op de hoogte

Vul onderstaand veld in en ontvang onze nieuwsbrief!


Facebook berichten