Dag 9: Terug naar Bangkok, maar eerst …
Vandaag nemen we echt afscheid van TBRC. Ze brengen ons met de bus terug naar Bangkok. Als we wegrijden komen we nog net de Thaise bruid tegen die hun huwlijk in het resort vieren. Het resort is versierd met bloemen, het is een drukte van belang en zijn monikken gearriveerd om het huwlijk in te zegenen. Poom is nog aan boord, dat zorgt altijd voor een opgewekte sfeer. Onderweg doen we nog een aantal plaatsen aan die een belangrijke plek hebben in de geschiedenis van de spoorlijn. We stoppen bij Ban Pong, waar de treinen met krijgsgevangenen uit Singapore aankwamen en werden uitgeladen. We bezoeken Nong Pladuk waar het beginpunt van de spoorlijn is en nog altijd een oude, dikke boom staat die de oorlog heeft overleefd. Als laatste stoppen we bij Nakhom Pathom waar een groot kamp en ziekenhuis stond. Ook bezoeken we de markante chedi die boven de huizen uittoornt.
Ban Pong is het station waar de oude vooroorlogse spoorlijn tussen Singapore en Bangkok afbuigt naar rechts, naar Bangkok. De krijsggevangenen die in Singapore op de trein waren gezet kwamen hier na 4 erbarmelijke reisdagen aan. Op dit station moesten ze uitstappen en hun tocht vervolgen naar kampen langs de spoorlijn. Soms met vrachtauto’s maar meestal te voet. De lokatie is exact hetzelfde, het stationnetje natuurlijk niet meer. Toch is het voor veel reizigers confronterend om op deze plek te staan.
We stappen weer in en doen een volgend station aan, dat van Nong Pladuk. Dit station is het officiรซle 0-punt van de spoorlijn. Er staat ook een klein monument om de start van de bouw 16 september 1942 te herinneren. Ergens achteraf liggen een paar stapels originele spoorwegbielzen.
Laatste stop voor Bangkok is de majestueuze Nakhom Pathom chedi. Een oud Boeddhitisch heiligdom. Onder de boeddha “some bone of King Rama 6” legt Poom uit. Voor de spoorwegkenners is Nakhom Pathom vooral bekend als ziekenhuiskamp waar ze in staat waren redelijk goede zorg te bieden. Onder andere Wim Kan is hier opgelapt na zijn herhaaldelijke zware malaria-aanvallen. We bezoeken de chedi en het marktje op het voorplein.
Dan laten we de spoorlijn definitief achter ons en zet de bus behendig koers richting Bangkok. Nog een uurtje rijden. We bellen alvast met de agent van Fox verre reizen die ons in het Rembrandt hotel aan de Sukhumvit komt opvangen. De reizigers zijn onder de indruk als de sky line van Bangkok opdoemt. Dat is andere koek dan Kanchanaburi of Sangklaburi. Een ongelooflijke hoeveelheid wolkenkrabbers en verkeer dat van alle kanten komt. Bij het hotel weet de agent van Fox te vertellen dat de bus morgen om half negen richting vliegveld vertrekt. Er is een laatste afscheid van Poom en enkele reizigers die de groep nu verlaten. Daarna krijgt iedereen zijn sleutel en de groep waaiert uit over Bangkok.
Mijn lieve vrouw Angelique is inmiddels ook in Thailand gearriveerd. We maken samen een korte vakantie zodat ik alles een plek kan geven wat er afgelopen anderhalve week is gebeurd voordat ik weer aan het werk moet. Ik reis dus later terug naar Amsterdam en niet met de groep, maar zal zorgen dat iedereen morgenochtend op tijd in de bus zit. Daarvan morgen verslag, dat beloof ik. De laatste.
