Dag 6: back on track … Hintok en Hell Fire Pass
Ik kan het verslag van vandaag niet beginnen zonder Wim en Corrie van harte te feliciteren met hun 59-jarig huwlijksjubileum. Wat een prachtige mijlpaal. Corrie straalt al dagen, dat komt door de tropenwarmte zegt ze steeds tegen mij, ik hou niet van kou, maar ik denk dat het ook door jou komt Wim!
Back on track geldt vandaag voor Gijs die de afgelopen dagen door ziekte was geveld maar door de deskundige zorg van onze meereizende dokter Lydia (pelgrimreizigster uit 2015) weer helemaal is opgeknapt. Hij liep in ieder geval net luidkeels een tafel voor het diner voor de hele groep te reserveren. Fijn dat we zo’n deskundige arts met alle benodigde medicijnen gewoon in het vaste begeleidingsteam hebben zitten. We zijn maar net terug in het resort. We hadden een drukke dag. Back on track is ook terug naar Kanchanaburi met stops op het spoorbed bij Hintok en Hell Fire Pass.
Maar eerst voor de lunch nog twee interessante andere sites. Te beginnen bij het uitkijkpunt bij het voormalige kamp Ni Thea. In 1985 is een stukje verderop een hydro-electrische dam gebouwd. Deze stelt de Thai in staat het waterpeil in de rivier te reguleren en levert natuurlijk ook stroom. De spoorbaan op dit stuk is hierdoor wel onder het water verdwenen. Als we een stukje verder rijden bezoeken we ook de dam zelf. Bovenop de dam staat een heerlijk briesje en de zon schijnt vriendelijk. Ik kneep hem voor vandaag want het regende vanochtend vroeg nog pijpenstelen. Ik werd er om 5 uur zelfs wakker van, maar het weer is heerlijk opgeknapt. We genieten van de zon, het briesje en het mooie uitzicht. De vader van Thijs heeft ook hier gezeten (waar niet zou je bijna zeggen!), in Nam Chon Yai en Tha Kanun north. Nu 150 meter onder water.
Als we de dam verlaten zijn al een lekker eind op streek richting Kanchanburi en gebruiken de lunch bij Baad Reaw Restaurant in Tha Kanun. En raad eens … inderdaad het was weer smullen. Al moest een aantal van ons af en toe even de keel schrapen en de ogen deppen, de curry was aan de maat qua peper.
Volgende stop is Hintok. Een stuk spoorbaan dichtbij de bekendere Hell Fire Pass. De hele passage van Tampii-station tot aan Kannyu-station was moeilijk aan te leggen. De krijgsgevangenen moesten zich hier door een flinke rotsformatie heenwerken. De Japanners hebben bij de aanleg van de Birma Siam spoorweg geen spoortunnels gemaakt. Zij passeerden de rotsformaties door er van bovenaf een sleuf in te maken met springstof (we noemen dat een “cutting”) of er een brug langs te leggen (bijvoorbeeld Wang Pho viaduct). Enorme bruggen, hoge cuttings en embankments kenmerken dit stuk van het tracee. De kampen liggen hier vlak bij elkaar, er was veel mankracht nodig. We lopen over het oorspronkelijke spoorweggravel van Hintok de jungle in. We raken weg van de snelweg en worden opgenomen in de geluiden van de jungle, vogels, insecten en het gezoem van muggen. We lopen door de ontzagwekkende cutting en bewonderen de enorme kloof die ooit overspannen werd door een kolossale houten brug. Het werk bij Hintok is vooral gedaan door Australiers, hier zat Dunlop force. In januari 1943 was een Nederlandse groep onderdeel van die force, de eerste tien doden in Hintok waren Nederlanders.
Vol met muggenbulten gaan we terug naar de bus. Koude natte doekjes, een flesje water en verder maar weer! De volgende stop is Hell Fire Pass. Engelsen, Australiërs en veel romushas moesten de klok rond werken om door een rotsformatie heen te werken. De hoogste en langste cutting van de Birma Siam spoorlijn. Zo’n 600 man hebben de aanleg niet overleefd. ’s Nachts was het werkterrein verlicht met fakkels, vandaar de naam ‘Hell Fire’ pass. We bezoeken het museum en lopen uiteraard ook naar beneden door de kloof. Bijzonder indrukwekkend.
Tegen zes uur arriveren we dan eindelijk weer in het Royal River Kwai Resort. Home sweet home. Iedereen kan de handbagage weer inwisselen voor de koffer en er is nog net tijd voor een duik in het zwembad. Het was weer een indrukwekkende dag vandaag. Morgen een wat lichter programma, het treintje naar Naam Tok. We kunnen later op stok, de bus vertrekt pas om 9.30 uur. Tot morgen.
