Dag 8: one night in Bangkok
Vandaag reizen we richting Bangkok en uiteindelijk, na een nacht in Bangkok, morgen ook terug naar Nederland. De thuisblijvers zullen wel reikhalzend uitkijken naar de hereniging met hun geliefden en te horen hoe het is geweest. Ik kijk in ieder geval uit naar de hereniging met Angelique en Nina, maar vind deze ochtend toch ook altijd wat moeilijk te verteren. Omdat we Kanchanaburi verlaten. Kanchanaburi met de mooie natuur, al mijn herinneringen, het TBRC, de erevelden, het lekkere eten, de prachtige resorts en mijn vrienden mr Wut en Rod. Toch een beetje mijn plekkie hier. Ik maak nog een laatste rondje over het resort en probeer al het moois zo goed mogelijk in mij op te slaan. Het enige dat ik niet zal missen is de dramatisch trage wifi trouwens, maar dat terzijde.
Onderweg van Kanchanaburi naar Bangkok maken we nog een aantal stops die relevant zijn voor de spoorlijn. Dat is als eerste Ban Pong. De krijgsgevangenen kwamen hier met de trein uit Singapore aan. Het schijnt hier een doffe ellende te zijn geweest als we de dagboeken mogen geloven. In vorige reizen was hier nog mooi te zien dat het spoor uit Bangkok en het spoor uit Maleisie samenkomen. Maar het spoor is vernieuwd en de wissels zijn ergens anders gelegd. Ban Pong blijft een belangwekkende plaats in de geschiedenis van de spoorlijn, hier begon het voor veel krijgsgevengenen pas echt. Maar de tijd heeft wel het karakteristieke van dit stationnetje afgepoetst.
Tweede stop is even verderop het station van Non Pladuk, volgens de geschiedschrijving het startpunt van de bouw van de spoorlijn op 16 september 1942. Zoals jullie weten is de laatste spijker geslagen bij Konkoita op 25 oktober 1943. De tijd heeft Non Pladuk wat meer met rust gelaten en het ademt nog iets vooroorlogs. Dat de boom, inmiddels meer dan 100 jaar oud, er nog steeds staat helpt daarbij zeker. De reizigers scharrelen wat rond en maken foto’s.
Dan is het weer terug de bus in en door naar Nakom Pathom. Een prachtig tempelcomplex dat er ook al lag toen hier een groot ziekenhuiskamp gevestigd was. De huidigde stoepa is in 1870 afgebouwd, maar komt in geschiften uit 675 nc al voor. Deze tempel is de enige koniklijke tempel buiten Bangkok en de stoepa is met 127 meter zelfs de hoogste ter wereld. Ik mijmer met Lars of de stoepa nu hol is en er nog een bouwerk in zit of dat het bouwsel massief is. We komen er niet goed uit, maar mooi is het wel. Daar zijn we het over eens.
Na de tempel bezoeken we de markt rond het complex. Oud-reizigers weten dat er altijd wel een markt is, maar vandaag is die wel 10x zo groot. Vanaf 24 november start er hier een festival, waarvoor de markt is geupgraded met een enorme hoeveelheid eetstalletjes. Ik kom bijna alle reizigers wel op de markt tegen. Het is druk maar gezellig. Terug in de bus gaan de gekochte etenswaren rond. Varierend van insecten, tot gedroogde vis of coconut sticky rice. Een leuke ervaring om mee terug te nemen.
En dan zetten we toch echt koers richting Bangkok. Ik had gisteravond met Poom besproken dat ik rond 15.30 bij het Rembrandt-hotel zou willen zijn. We zitten ruim voor op schema. Het wordt kort na drie uur denken we nog als we Bangkok binnen draaien. Maar kort daarna lopen we dramatisch vast op de Ratchadaphisek intersection bij Asok. Dat kruispunt kostte 45 minuten om te nemen, om half vijf draaien we het terrein van het hotel op. Volgende keer ander hotel met de ANWB bespreken denk ik, dit is niet te doen. De ANWB-agente is aanwezig om ons allerhartelijkst te ontvangen. Belangrijkste informatie: de bus naar het vliegveld vertrekt morgen om 8.45. De reizigers krijgen hun sleutels en waaieren uit.
Ikzelf ga wat overhemden laten maken bij Marty’s bij Sukhumvit soi 8. Ik zeg niet dat het de beste kleermaker van Bangkok is, want die hebben alle andere Nederlanders al als ik ze mag geloven, maar het is een rustige en betrouwbare vent, het weerzien is hartelijk. Mijn broer, Lucas en Jason gaan mee, kunnen ze al wat proeven aan de stad. Ook voor hen is het een bewogen reis geweest. Veel geleerd, veel meegemaakt. We spreken af het te beklinken op de rooftop vanavond en daar nog maar eens op afgelopen week te reflecteren.
Ida neemt de reizigers mee naar Nederland morgen. Ik zwaai alleen uit en blijf nog een paar dagen. Even bijkomen van de afgelopen week. Ik heb het ook deze keer met heel mijn hart en veel liefde gedaan, maar ben ook altijd wel moe na zo’n week. Achter de schermen is er elke dag toch een hoop werk. Dus even een paar dagen tijd voor het zwembad, een Japanse onsen en een af te werken boodschappenlijste van thuis. Tot morgen.
